Υπτάμενες Αναλαμπές

Μακάρι να μπορούσα να δω πέρα από τη θάλασσα...ή έστω ν' αγγίξω με τις μύτες των ποδιών μου το βυθό της...


Να κάνω ένα μακροβούτι.... νιώσω τα παγωμένα νερά της να ξυπνούν το τεμπελιασμένο μου κορμί.
Και αφού θα έχω πάρει τη δύναμη του βυθού της... θα πάρω και φως απ' τον ήλιο και λίγο σύννεφο να γίνω παραμύθι.

Μα μένω μόνο απ' έξω...να αγναντεύω.... να κοιτάζω απ' το παράθυρο με μάτια γουρλωμένα την απέραντη ομορφιά της και με τις σκέψεις να στριφογυρίζουν.....